توضیحات
سی پی یو سرور اینتل Gold 6248
سی پی یو سرور 6248 یک پردازنده 20 هسته ای می باشد که می توانید از آن برای سرورهای قدرتمند خود استفاده کنید. سی پی یو زئون اینتل می تواند 150 وات توان حرارتی را متحمل شود و که باعث می شود که پردازنده شما طول عمر بیشتری داشته باشد. پردازنده سرور از حداقل فرکانس 2.50 گیگاهرتز و حداکثر فرکانس 3.90 گیگاهرتز بهره می برد که با قابلیت Hyper-Threading که دارد می تواند چندین برنامه را همزمان بدون وقفه برای شما پردازش نماید. از دیگر قابلیت های دیگر سی پی یو سرور Intel می توان به Deep Learning Boost، Resource Director، Speed Shift، Turbo Boost ، Virtualization اشاره نمود. حافظه های DDR4 با این CPU سازگاری دارند و تا حداکثر ظرفیت یک ترابایت را نیز پشتیبانی می نماید.
ویژگی های سی پی یو سرور
- تعداد هسته : 20 عدد
- حداقل فرکانس پردازنده : 2.50 گیگاهرتز
- حداکثر فرکانس پردازنده : 3.90 گیگاهرتز
- حافظه کش : 27.5 مگابایت
- توان حرارتی : 150 وات
- حافظه قادر به پشتیبانی : DDR4-2933
- حداکثر اندازه حافظه : 1 ترابایت
- حداکثر سرعت حافظه : 2933 مگاهرتز
- سوکت قابل پشتیبانی : FCLGA3647
- PCI Express : نسخه 3
- تکنولوژی های پیشرفته اینتل : Deep Learning Boost، Resource Director، Speed Shift، Turbo Boost ، Hyper-Threading، Virtualization
در سرور های با پردازش بالا از سری پردازنده های زئون اینتل (Xeon) استفاده می شود. پردازنده های Xeon با هدف پردازش در سرور ها و ایستگاه های کاری طراحی و ساخته شدند و از خیلی جهات با پردازنده های دسکتاپ،مانند Core i7 متفاوت هستند.
پردازنده های Xeon نسبت به بازدهی و کارایی که دارند، دمای کمتری دارند و به دلیل کاربرد در سرور ها و دیتا سنتر ها، از پایداری بیشتری برخوردارند و در شرایط مساوی، درصد بسیار کمتری از هنگ و کرش (Crash) سیستم، در سیستم هایی دیده می شود که از پردازنده های Xeon بهره برده اند که خود این مورد هم دلایل فنی و تکنولوژی هایی هست که در این سری سی پی یو سرور از آن ها استفاده شده است.
معماری پردازنده
از لحاظ معماری، پردازنده های سرور ۹۹% مشابه معماری پردازنده های دسکتاپ می باشد. مثلا زمانی که معماری Sandy Bridge ارائه شد (نوعی معماری پردازنده های اینتل که در سال ۲۰۰۵ از آن رونمایی و در محصولات بعدی این شرکت از آن استفاده شد.)، پردازنده های زئون و مثلا سری Core i 2xxx دقیقا از همان معماری سندی بریج (Sandy Bridge) استفاده کردند. اما نقطه تفاوت در یک سری تکنولوژی های اضافی هستکه در ادامه به چند مورد اصلی آن ها اشاره میکنم.
- پردازنده های Xeon از (QPI (The Intel QuickPath Interconnect دوم برای بکارگیری در مادربرد های دارای دو سوکت پردازنده (Dual Socket) بهره می برند.
- پردازنده های Xeon از تکنولوژی Intel Direct IO و Integrated IO پشتیبانی می کند اما سری Core i و دسکتاپ خیر(این تکنولوژی باعث افزایش بازدهی پردازنده می شود)
- پردازنده های Xeon تا چند برابر بیشتر از حافظه Cache نسبت به پردازنده های معمولی و پیشرفته Desktop پشتیبانی می کنند.
- پردازنده های Xeon از ECC Memory و یا سیستم تصحیح خطا در پردازش حافظه پشتیبانی می کنند.
- پردازنده های Xeon کنونی تا حدود ۷۶۸ گیگابایت از حافظه رم پشتیبانی می کنند اما پردازنده های دسکتاپ نهایتا تا ۶۴ گیگابایت.
- پردازنده های Xeon از تعداد بیشتر کانال نصب حافظه (Memory Slots) نسبت به پردازنده های دسکتاپ پشتیبانی می کنند.
و خیلی از موارد دیگر مثل مجموعه دستورات پردازشی اختصاصی و یا تعداد بیشتر رجیسترها در هسته های پردازشی و… که در نهایت باعث می شود تمامی سرورها و ایستگاه های کاری (Work Stations) و دیتاسنترهای معتبر و البته ابر کامپیوترهای دنیا، از سی پی یو سرور Xeon استفاده کنند.
