توضیحات
سی پی یو سرور اینتل Platinum 8180M
سی پی یو سرور اینتل زئون مدل Platinum 8180M یکی از قوی ترین پردازنده های سرور می باشد که می توانید آن را برای کامپیوترهای سرور خود خریداری نمایید. این پردازنده سرور به 28 هسته مجهز شده است که سرعت بسیار بالایی در پردازش اطلاعات دارد و می تواند دیتاها را با حداقل فرکانس 2.50 گیگاهرتز پردازش نماید و حداکثر فرکانسی که دارد برابر با 3.80 گیگاهرتز می باشد. سی پی یو سرور Intel برای کاهش زمان تاخیر بین سیستم و پردازنده از یک حافظه کش 38.5 مگابایت از نوع L3 Cache استفاده می کند، هرچه ظرفیت حافظه کش پردازنده بیشتر باشد زمان تاخیر پردازش کاهش می یابد. این CPU مناسب مادر بردهایی می باشد که از سوکت FCLGA3647 استفاده می کند و اسلات PCI Express آن نسخه 3 باشد.
مشخصات سی پی یو سرور Platinum 8180M
- تعداد هسته : 28 عدد
- حداقل فرکانس پردازنده : 2.50 گیگاهرتز
- حداکثر فرکانس پردازنده : 3.80 گیگاهرتز
- حافظه کش : 38.5MB L3 Cache
- توان حرارتی : 205 وات
- حافظه قادر به پشتیبانی : DDR4-2666
- حداکثر اندازه حافظه : 1.5 ترابایت
- حداکثر سرعت حافظه : 2666 مگاهرتز
- سوکت قابل پشتیبانی : FCLGA3647
- PCI Express : نسخه 3
- تکنولوژی های پیشرفته اینتل : Deep Learning Boost، Resource Director، Speed Shift، Turbo Boost ، Hyper-Threading، Virtualization
پردازنده های Xeon سرور
در سرور های با پردازش بالا از سری پردازنده های زئون اینتل (Xeon) استفاده می شود. پردازنده های Xeon با هدف پردازش در سرور ها و ایستگاه های کاری طراحی و ساخته شدند و از خیلی جهات با پردازنده های دسکتاپ،مانند Core i7 متفاوت هستند.
پردازنده های Xeon نسبت به بازدهی و کارایی که دارند، دمای کمتری دارند و به دلیل کاربرد در سرور ها و دیتا سنتر ها، از پایداری بیشتری برخوردارند و در شرایط مساوی، درصد بسیار کمتری از هنگ و کرش (Crash) سیستم، در سیستم هایی دیده می شود که از پردازنده های Xeon بهره برده اند که خود این مورد هم دلایل فنی و تکنولوژی هایی هست که در این سری سی پی یو سرور از آن ها استفاده شده است.
معماری پردازنده
از لحاظ معماری، پردازنده های سرور ۹۹% مشابه معماری پردازنده های دسکتاپ می باشد. مثلا زمانی که معماری Sandy Bridge ارائه شد (نوعی معماری پردازنده های اینتل که در سال ۲۰۰۵ از آن رونمایی و در محصولات بعدی این شرکت از آن استفاده شد.)، پردازنده های زئون و مثلا سری Core i 2xxx دقیقا از همان معماری سندی بریج (Sandy Bridge) استفاده کردند. اما نقطه تفاوت در یک سری تکنولوژی های اضافی هستکه در ادامه به چند مورد اصلی آن ها اشاره میکنم.
- پردازنده های Xeon از (QPI (The Intel QuickPath Interconnect دوم برای بکارگیری در مادربرد های دارای دو سوکت پردازنده (Dual Socket) بهره می برند.
- پردازنده های Xeon از تکنولوژی Intel Direct IO و Integrated IO پشتیبانی می کند اما سری Core i و دسکتاپ خیر(این تکنولوژی باعث افزایش بازدهی پردازنده می شود)
- پردازنده های Xeon تا چند برابر بیشتر از حافظه Cache نسبت به پردازنده های معمولی و پیشرفته Desktop پشتیبانی می کنند.
- پردازنده های Xeon از ECC Memory و یا سیستم تصحیح خطا در پردازش حافظه پشتیبانی می کنند.
- پردازنده های Xeon کنونی تا حدود ۷۶۸ گیگابایت از حافظه رم پشتیبانی می کنند اما پردازنده های دسکتاپ نهایتا تا ۶۴ گیگابایت.
- پردازنده های Xeon از تعداد بیشتر کانال نصب حافظه (Memory Slots) نسبت به پردازنده های دسکتاپ پشتیبانی می کنند.
و خیلی از موارد دیگر مثل مجموعه دستورات پردازشی اختصاصی و یا تعداد بیشتر رجیسترها در هسته های پردازشی و… که در نهایت باعث می شود تمامی سرورها و ایستگاه های کاری (Work Stations) و دیتاسنترهای معتبر و البته ابر کامپیوترهای دنیا، از سی پی یو سرور Xeon استفاده کنند.
